Ω μεν αγων των Αχαιων λυεται, οι δε στρατιωται πορευονται επι τας θοας ναυς, και οι μεν ετερποντο τον δειπνου και του γλυκερου υπνου. Αχιλλευς δε εκλαιε Πατροκλον και εστρεφετο ενθα και ποθον ειχε του εταιρου και εμιμνησκετο της του φιλου ανδρειας· και αλλοτε επι πλευρας εκειτο, αλλοτε δε πρηνης, αλλοτε δε υπτιος, αλλοτε δ'ανιστατο και τον νεκρον εδειτο οπισθεν του διφρου και πολλακις εικε παρα τον αιγιαλον και περι το σημα του Πατροκλου· επειτα δ'εις την σκηνην επανερχεται και εν τη κονι καταλειπει τον νεκρον. Αλλ'Απολλων ελεει τον δειλον Εκτορα και φυλαττει το σωμα και κωλευει την χροιαν σπαραττεσθαι. Και οι αλλοι θεοι εισορωσι και ελεουσι τον ηρωα και βουλονται πεμπειν Ερμην κλεπτειν τον νεκρον, αλλ'Ηρα και Ποσειδων και Αθηνα εναντιουνται. Τελος Ζευς λεγει αναγκαιον ειναι τον Αχιλλεα δεχεσθαι τα λυτρα και τω Πριαμω διδοναι το σωμα

La contesa degli Achei si scioglie/finisce, i soldati procedono verso le veloci navi e quelli godono del pasto e del dolce sonno. Achille piange Patroclo e si strazia, desiderando il compagno e ricordandosi dell'ardire dell'amico. Talora giace sui fianchi, talora sul dorso, talora supino; poi si alza e lascia il defunto dietro al carro, spesso vagando lungo la riva vicina alla tomba di Patroclo. In seguito tornava (ἐπάνειμι) alla tenda e abbandonava (καταλείπω) il defunto nella polvere. Ma Apollo ha pietà dello sventurato Ettore, proteggendo il corpo ed impedendo che la carne venga spezzata. Gli altri dei vedono e provano compassione per l'eroe, volendo inviare Ermes a portare via il cadavere. Tuttavia, Era, Poseidone ed Atena si oppongono. Alla fine Zeus decreta che Achille deve rassegnarsi a consegnare il corpo a Priamo.